Wim Wenders jest zafascynowany prozą życia. Portretuje zwykłą codzienność, która urasta do niesamowitych rozmiarów fascynujących filmowych światów. „Fabuły istnieją tylko w fabułach. Jedyną sensacją w filmach jest samo życie” – tak mówi niemiecki reżyser i rzuca wyzwanie szybkiej, uwielbianej przez Hollywood narracji. Nie tworzy łatwego kina rozrywkowego, ale w swoich obrazach szuka odbicia prawdziwego życia. Tworzy fabuły oraz filmy dokumentalne, za które otrzymał trzy oscarowe nominacje. Jego kino jest poetyckie, trudne i artystyczne, ale niezwykle wrażliwe. Wenders zaprasza do powolnej podróży, ale odchodzi od schematów kina drogi. To delikatne snucie filozoficznych opowieści, które nieraz staje się intelektualną strawą dla spragnionych duchowości w kinie. Które filmy Wima Wendersa warto zobaczyć?
Piękne dni
Wim Wenders uwielbia podróżować po świecie, przyglądać się ludzkim postawom i cicho kontemplować małe spotkania. W Pięknych dniach do maestrii doprowadza „nic niedzianie się” i sterty dialogu. Bawi się koncepcją twórcy, który powołuje do życia swoich bohaterów. Przedstawia aktorów, którzy nie mają świadomości, że są tylko wymyślonymi postaciami. Towarzyszy pisarzowi podczas aktu stwarzania i celebruje minimalizm opowiadania.
Paryż, Teksas
Ten film, obsypany nagrodami na świecie (m.in. Złota Palma w Cannes), jest genialnym kinem drogi, w którym reżyser podsumowuje Amerykę. Na teksańskiej pustyni, niedaleko granicy z Meksykiem, pojawia się samotny mężczyzna. Nielegalnie przekroczył granicę, i od wielu dni błąka się po okolicy. Kiedy wreszcie dociera do pierwszej amerykańskiej osady, z wyczerpania mdleje. Okazuje się, że mężczyzna ma amnezję, nie wie, kim jest i skąd przyszedł. Na podstawie odnalezionych przy nim dokumentów lekarze docierają do mieszkającego w Los Angeles Walta. Ten ze zdumieniem rozpoznaje w pacjencie swojego starszego brata, Travisa, który cztery lata wcześniej porzucił żonę i synka i wszelki słuch po nim zaginął…
Niebo nad Berlinem
„Każde dzieło ludzkich rąk rodzi się z pragnienia i na początku jest tylko pragnieniem. Pragnieniem, by wzbogacić świat o coś nowego, zachwycić innych pięknem lub prawdą, albo po prostu pokazać coś inaczej, od nieznanej zupełnie strony. Ja pragnąłem stworzyć film o Berlinie, film, w którym Berlin byłby najważniejszym z bohaterów, miastem obdarzonym duszą i uczuciem, czymś więcej niż tylko podzielonym zasiekami wspomnieniem ponurej historii” – Wim Wenders.
Film ten opowiada historię o dwóch aniołach wędrujących po powojennym Berlinie. Niewidzialni dla ludzi niosą pomoc wszystkim napotykanym samotnym i przygnębionym duszom. W końcu, po wielu wiekach, jednemu z aniołów przestaje się podobać nieśmiertelność i postanawia zostać człowiekiem.
Pina
To opowieść o jednej z najwybitniejszych choreografek w historii – Pinie Bausch oraz niezwykła fascynacja Wima Wendersa techniką 3D. Film jest biografią tancerki, hymnem na cześć sztuki. Niemiecki twórca staję w obronie najważniejszych wartości – uczuć, piękna i szacunku do drugiego człowieka. W Pinie zostały pokazane najważniejsze przedstawienia artystki – Święto wiosny, Vollmond i Café Müller.
Sól ziemi
Kolejny dokumentalny film Wima Wendersa, który otrzymał oscarową nominację oraz został nagrodzony w Cannes. Sól ziemi opowiada o brazylijskim fotografie, Sebastiano Salgado, który przez 40 lat podróżował po całym świecie. Dokumentował życie ludzi w momencie najbardziej dramatycznych zmian. Stał się świadkiem ważnych wydarzeń na świecie: wojen, głodu i przymusowej emigracji. Fotograf stał się sławny, dzięki cyklowi poświęconemu kondycji człowieka. To opowieść o niezrozumieniu i świadomości niemożności naprawienia świata.
Milion Dolar Hotel
Zachwyt w Berlinie. Duże aktorskie nazwiska: Mel Gibson i Mila Jovovich. Prosta opowieść o obskurnym hotelu, który zamieszkują dziwne osobowości. W tajemniczych okolicznościach umiera syn miliardera. Wypadek? Samobójstwo? A może morderstwo? Świat spokojnej egzystencji życiowych rozbitków staje się miejscem zbrodni. Każdy z mieszkańców jest podejrzany.