– daję 5 łapek! The Bookshop to opowieść o miłości. Miłości do książek i do drugiego człowieka. Miłości romantycznej, o której czyta się w pięknych i długich powieściach. Taki też jest film Isabel Coixet – magiczny, uroczy i długi bez emocjonalnej werwy, która byłby w stanie wynieść zwyczajną opowieść ponad...
– daję 7 łapek! Poprzedni pełen metraż belgijskiego reżysera to „Dzień, w którym Bóg odszedł” o rzezi w Rwandzie w 1994 roku. Po latach Philippe Van Leeuw ponownie podejmuje trudny temat sytuacji cywili podczas konfliktów zbrojnych. Subtelność pośród brutalności i realizm, o które dba – zatrważają, ale jednocześnie są...
– daję 7 łapek! Włoska komedia opiera się na popularnym motywie zamiany ciał. Tylko będąc w skórze drugiej osoby jesteś w stanie zrozumieć jej bolączki i rozterki. Morały w zabawnej otoczce i z polskim akcentem. Kadr z filmu „Żona czy mąż?”.
– daję 8 łapek! Niech Was nie zmyli początek filmu Xaviera Legranda! To nie jest kolejny rodzinny dramat ani kino zaangażowane społecznie powielające utrwalone od lat wzorce. Jeszcze nie koniec staje się kinem spełnionym, dzięki dobremu rozłożeniu akcentów. Początkowa kłótnia byłych małżonków o opiekę nad dziećmi nie...
– daję 8 łapek! Paolo Genovese rozłożył tysiące odbiorców na łopatki swoim ostatnim dramatem psychologicznym o humorystycznym zabarwieniu – „Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie”. W kolejnej produkcji ponownie stosuje paradoks przedstawienia jednego miejsca i wielu historii. Kadr z filmu „The Place”.
– daję 7 łapek! Gdyby wszystkie debiuty były tak udane jak Viktoria, nie musielibyśmy się martwić o kondycję współczesnego, artystycznego kina. Maya Vitkova podejmuje spore ryzyko, tworząc prawie trzygodzinny filmowy poemat o zwycięstwach i przegranych, marzeniach i zaprzepaszczonych szansach, a także o kobietach...
– daję 5 łapek! Gniew Ludwiga i Paula Shammasian jest kinem niespokojnym. Zbudowanym na niedopowiedzeniach i cierpieniu. Zatopionym w metaforyce i podwójnych znaczeniach. Każdy gest, zachowanie czy element opowiadania pełnią podwójną rolę w rozwoju fabuły. O ile łatwo zgodzić się na emocjonalny szantaż i sztafaż, z...
– daję 4 łapki! Szybcy i wściekli w kobiecej wersji? Niestety nie. Choć przez kilka chwil patrzymy na rozpędzone samochody i piękną kobietę, Michael R. Roskam tworzy ponurą opowieść miłosną. Niby kryminał z napadami na bank w tle. Niby opowieść naznaczona tajemnicą, ale wszystko zamyka się w ramach ciężkiego...
– daję 7 łapek! Ta historia wydarzyła się naprawdę. Podobne walki – może na mniejszą skalę – toczymy wszyscy. Bój z samym sobą, ze swoimi słabościami i strachem, z najbliższymi, z bezlitosnym losem. O miłość, pasję, trwanie w zgodzie z samym sobą. Kadr z filmu „Italian race”.
Guy Ritchie lubi takie klimaty. Intryga i przestępczość, ale koniecznie w towarzystwie sprytu i humoru. Jason Statham, Lenny McLean, Jason Flemyng, Dexter Fletcher, Nick Moran, Vinnie Jones, Steven Mackintosh i… Sting oraz nietuzinkowa ścieżka dźwiękowa!
– daję 6 łapek! Nierówna walka z emocjami osadzona w podobnie nierównej produkcji. Kadr z filmu „Powrót do Montauk”. Wydawało mi się, że zaczynam oglądać obraz trafiający w mój gust. Postacie z krwi i kości, stabilne osadzenie w konkretnej rzeczywistości. Precyzja czasu i miejsca; sensowna fabuła, której nie ma przyćmić...
– daję 6 łapek! Kino biograficzne, które nie podchodzi do swojego bohatera na kolanach, może być cenną próbą uchwycenia fenomenu postaci. Dome Karukoski opowiada o Touko Laaksonen (Pekka Strang), który, dzięki swoim rysunkom, stał się jedną z najważniejszych postaci kultury gejowskiej. Finlandczyk, walczący przeciwko...
– daję 6 łapek! Kino biograficzne, które nie podchodzi do swojego bohatera na kolanach, może być cenną próbą uchwycenia fenomenu postaci. Dome Karukoski opowiada o Touko Laaksonen (Pekka Strang), który, dzięki swoim rysunkom, stał się jedną z najważniejszych postaci kultury gejowskiej. Finlandczyk, walczący przeciwko...
– daję 7 łapek! Namaluj mi przypowieść. Użyj pastelowych barw. Niech będzie pełna słońca, zabawy i śmiechu. Ale też gorzka, cicha i smutna. I opowiedz mi ją swoim ciepłym głosem. Kadr z filmu „Louise nad morzem”. Louise nad morzem spędziła więcej czasu niż planowała.
– daję 6 łapek! Łagodna (Vasilina Makovtseva) przechodzi przez piekielne kręgi, tuła się po rosyjskiej prowincji, by w alegoryczny sposób opowiedzieć o skorumpowanym i grzesznym świecie. Siergiej Łoźnica zatapia się w dosadnym realizmie, przełamuje go sennym majakiem i brutalnie acz zbyt przewidywalnie puentuje....
– daję 6 łapek! Czym jest sztuka? Czego poszukuje artysta? I czy wszystkie manifesty – wbrew pozorom – dotyczą tego samego? Julien Rosenfeldt wykorzystał teksty najważniejszych XX-wiecznych manifestów, aby stworzyć mega-manifest, artystyczny kolaż zatopiony we współczesnych realiach. To wideo instalacja z aktorskim...
– daję 7 łapek! Fares Fares szerszej publiczności może być znany z teledysku do przeboju Lykke Li, pt. „I Follow Rivers” (wtedy także spotkał się na planie z Tarikiem Saleh). Aktora libańskiego pochodzenia oglądałam w takich filmach jak Oscarowy „Wróg numer jeden”, „System” z Tomem Hardy, „Łotr 1. Gwiezdne wojny –...
– daję 5 łapek! Kalabria – południowe Włochy. Szacuje się, że w kraju makaronu i oliwek żyje od dziewięćdziesięciu do stu dziesięciu tysięcy Romów. Kadr z filmu „Ciambra”.
– daję 9 łapek! Co wiem o Vincencie van Goghu przed seansem? Że pochodził z Holandii, jego twórczość zalicza się do postimpresjonistycznej, odciął sobie ucho, zmarł przed czterdziestką. Pamiętam kilka odsłon serii „Słoneczniki”, „Gwiaździstą noc”, „Autoportret” z 1889 roku i kilka innych obrazów, których tytułów nie...
– daję 7 łapek! Czeski humor? Nie do końca. Kandydat naszych południowych sąsiadów do Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego porusza kąciki ust, ale też frasuje. Kadr z filmu „Kobieta z lodu”.
– daję 6 łapek! Dan Chisu, podobnie jak Cristi Puiu, bierze na warsztat rumuńską rodzinę. Przygląda się jej w krzywym zwierciadle. Portretuje świat w mikroskali, skupiając się na wzajemnych animozjach i zatargach z przeszłości, aby opowiedzieć o podejściu do życia starego i młodego pokolenia, zachwycie Zachodem i...
– daję 6 łapek! Spadł pierwszy śnieg. Jesienny brud zostaje przykryty. Budzą się demony. Harry Hole (Michael Fassbender) ponownie zatapia się w alkoholowym ciągu. Skandynawski policjant ze skazą, kiepski kochanek i nieobowiązkowy ojciec. To raczej nie jest wzór cnót, a mimo wszystko darzymy go sympatią. Bystry umysł,...
Autor recenzji: Patryk Kosenda – daję 3 łapki! Film przeładowany jest twórczym lenistwem. Skonsternowany widz ma prawo dopytywać: „Przepraszam, czy tu straszy?”. Oszczędzę Państwu fatygi i czasu: nie straszy, a nudzi niemiłosiernie. Kadr z filmu „Krucyfiks”.
– daję 8 łapek! To małe arcydzieło. Niech Was nie zrazi pulsująca kreska i początkowa cisza. Po kilku minutach specyficzny sposób animacji przestaje rozpraszać, a całość wymowna jest aż nadto. Zmodyfikowana wersja baśni braci Grimm trafia na listę pozycji obowiązkowych dla miłośników nietuzinkowych obrazów. Fragment...
– daję 8 łapek! Komedia o tragedii. Tragedii osobistej, ale też w szerszym wymiarze – społecznej, politycznej. Ważna historia opowiedziana w mistrzowskiej formie. Jestem bardzo na tak! Kadr z filmu „Ciao Italia!”.
– daję 6 łapek! Nowa Szkocja to prowincja Kanady zajmująca półwysep na Atlantyku o tej samej nazwie. To tam w latach 1903-1970 żyła popularna malarka Maud Lewis. Film łączy przedstawienie wątków związanych z jej prywatnością i działalnością artystyczną. Kadr z filmu „Maudie”.
– daję 8 łapek! Nic nie zapowiadało, że ten seans zakończy się szklanymi oczami. A jednak! Choć na wysoką jakość obrazu wskazywał już Kryształowy Niedźwiedź przyznany na Berlinale – Nagroda Dziecięcego Jury Generacji Kplus. Kadr z filmu „Biegnij Amelio!”.
– daję 6 łapek! Igrzyska się skończyły. Bogowie powrócili na Olimp, pozostawiając znudzonych ludzi samym sobie. Obiekty, niegdyś świadczące o świetności i dobrobycie kraju, pokrywają się kurzem, brudem i podupadają. To mały postapokaliptyczny świat, w którym nuda i beznadzieja odbierają radość codzienności. Park staje...
– daję 7 łapek! Bridget Jones 20 lat później – to właśnie nasza Aurora. Francuska wersja zdaje się mieć jednak więcej klasy i rozsądku. Jej upór i siła budzą podziw, a emocjonalne rozterki rodzą ciepły uśmiech. Kadr z filmu „50 wiosen Aurory”.
– daję 6 łapek! Film trudny w odbiorze, ale będący istotną lekcją. Kadr z filmu „Ana, mon amour”. Rumuński reżyser stosuje narrację nielinearną. Bawi się opowieścią, ukazując poszczególne jej fragmenty wyrwane z przeróżnych okresów. Sposób przedstawienia mozaiki pozbawiony jest sensownego klucza, ale całość pozostaje...