– daję 7 łapek!
Wyważona opowieść prezentowana w rozdziałach, których nie przedstawia się nam w chronologicznej kolejności. Zastanawiamy się, domyślamy, zgadujemy – po czym otrzymujemy odpowiedzi, których się nie spodziewaliśmy.
Choć na ekranie nie ma krzyku i gwałtownych ruchów – nietrudno zorientować się, jak silne burze sieją spustoszenie we wnętrzach bohaterów.
Kadr z filmu „Petra”.
Tytułowa Petra (Bárbara Lennie) wyjeżdża na wieś, by obserwować pracę mieszkającego tam słynnego rzeźbiarza. Jaume (Joan Botey) to egocentryczny starzec, który wszystkich wokół trzyma w garści. Nie ma szacunku do nikogo i niczego. Myśli, że wielkie pieniądze dają mu prawo do grania na ludzkich emocjach.
Żona Marisa (Marisa Paredes) okazuje artyście szacunek, choć oczywistym jest, że wiele przez niego wycierpiała. Pracujący w posiadłości Teresa (Carme Pla) i Juanjo (Chema del Barco) zaspokajają wszelkie zachcianki ekscentryka, a ten bawi się nimi bez żadnych skrupułów. Najgorzej jednak Jaume traktuje swojego syna Lucasa (Àlex Brendemühl).
Kadr z filmu „Petra”.
Petra spędza dużo czasu z Lucasem. Spacerują, rozmawiają. Odnajdują wspólny język gdzieś pomiędzy jej pasją do sztuki a jego praktycznym minimalizmem. Zauroczony mężczyzna liczy na bardziej zażyłą relację, jednak Petra nie pozwala się do siebie zbytnio zbliżyć. W kolejnym rozdziale dowiemy się, dlaczego…
Znamienne jest, że każdy rozdział opatrzony jest krótkimopisem, który zdradza, co w danej części filmu zobaczymy. Za sprawą tego zabiegu za każdym razem zbyt wcześnie wiemy, jak dany fragment się zakończy. Choć wydaje się to zniechęcające, w istocie nie odbiera przyjemności seansu i zostawia widzowi przestrzeń na domysły i zaskoczenie.
Kadr z filmu „Petra”.
„Petra” jest niczym grecka tragedia. Fatum wisi nad bohaterami i każdy ich krok coraz bardziej zacieśnia pętle na szyjach. Jednak mimo wszystko w ostatecznym rozliczeniu można wciąż mieć nadzieję na triumf dobra…
Zapraszamy do śledzenia nas na Facebooku i Instagramie!
[R-slider id=”2″]
Follow
