– daję 9 łapek!
Opowieść podręcznej komunikując się z rzeczywistością, traktuje przedstawioną fikcję jako przestrogę przed banalnością zła i niebezpieczeństwem fanatycznych wizji. Ograniczenie możliwości decydowania o własnym ciele, uprzedmiotowienie kobiety i sprowadzenie jej do roli biologicznych powinności odbija się szerokim echem w polityce i kulturze. Polki – tak jak Amerykanki w The Women’s March – maszerują ulicami miast (Czarny Protest) i głośno wyrażają swoje niezadowolenie z polityki dotyczącej antykoncepcji czy aborcji. Coraz wyraźniej mówi się o walce o równość płci w każdym aspekcie życia codziennego. Sztuka nie pozostaje głucha.
Opowieść podręcznej
Ekranizacja powieści Margaert Atwood– czerpiącej inspiracje z polityki rządu Ronalda Regana, II wojny światowej i ograniczeń wobec kobiet w państwach islamskich – jest interesującym wydarzeniem telewizyjnym tego roku. Opowieść podręcznej to historia skrajnego radykalizmu, w którym konserwatywne postawy zostają przekształcone w fanatyczne wyznawanie wartości bazujących na Starym Testamencie.
Offred (Elisabeth Moss) – oprowadzająca widzów po świecie patriarchalnego Gileadu – jest Podręczną – płodną kobietą, która w pełni należy do mężczyzny. Jej przeznaczeniem jest rodzić dzieci bogatym rodzinom. To okropna wizja, ale istnieją gorsze alternatywy: „zdrajców płci” (gejów i lesbijski) czeka kara śmierci, a nie-kobiety zostają wysłane do wojennych Kolonii, gdzie czeka je śmierć. Podręczne przywdziewają pozbawiające je kształtów stroje – szerokie, czerwone suknie i białe „skrzydła” na głowy. Obdarte z seksualności i indywidualizmu zostają zmuszone do czynienia swojej powinności – zapewnienie potomstwa umierającemu narodowi.
Skupienie fabularnej opowieści na jednej postaci jest ryzykowny działaniem – choć mamy wątki poboczne – jednak Elisabeth Moss doskonale sprawdza się dzięki ekranowej charyzmie.
Opowieść podręcznej
Znana z roli emancypacyjnej Peggy Olsen w „Mad Men” staje się kąśliwym narratorem prowadzącym widza po meandrach bolesnej historii. Voice over pełen jest czarnego humoru i dosadnych komentarzy, które nie powinny pojawić się w postapokaliptycznej rzeczywistości. Moss opanowała do perfekcji emocjonalną powściągliwości i wyrażanie nieujawnionych myśli. Choć w książce Atwood Offred pragnie tylko przetrwać, serial Hulu czyni z niej dojrzewającą buntowniczkę, która nie chce być „świnią rozpłodową”.
Bruce Miller tworzy serial, który rezonuje z rzeczywistością. Opowiada o sile fałszywych newsów, politycznej traumie i normalizacji nienormalności. Dzięki wyczuciu i rzemieślniczej precyzji portretuje obsesję i siłę inwigilacji. Oprócz głównego motywu cielesnego niewolnictwa, spogląda na paranoję, która zmienia zachowanie ludzi. Brak wzajemnego zaufania i stałe uczucie bycia obserwowanym – patrzenie i podglądanie to główne narzędzie reżimu, które wyraża się przy pomocy Oczu czy powtarzanym pozdrowieniem „Pod Jego Okiem” – skutecznie tłumi wszelkie buntownicze działania.
Opowieść podręcznej staje się niezwykle silna dzięki warstwie wizualnej (zdjęcia Colin Watkinson) i dźwiękowej (Adam Taylor). Nostalgiczna stylistyka, skupienie na twarzach bohaterek i perfekcyjne rozgrywanie światła pochodzącego z konkretnych źródeł estetyzuje rzeczywistości. Przedstawiony świat jest niesamowicie piękny, przemoc pokazywana w slow motion zyskuje artystyczny wyraz, przez co jest bardziej przerażająca – każdy kadr jest pięknym obrazem. Dopełnieniem stają się kontrapunktowe, rockowe utwory, które zapowiadają nadchodzącą rebelię.
Opowieść podręcznej
To kolejna opowieść, która nie rysuje przyszłości w kolorowych barwach. Ten temat poruszał już Alfonso Cuaron w Ludzkich dzieciach, gdzie utracono zdolność do reprodukcji. Podobny, pesymistyczny ton przybrał Charlie Brooker w Black Mirror, w którym niebezpieczeństwo wywodziło się ze złego korzystania z nowoczesnej technologii. Opowieść podręcznej przyjmuje kobiecą perspektywę, prezentuje przerażającą wizję, ale zachwyca pięknem wizualnej precyzji kontrastującym z brudem fanatycznego świata.
Follow
