Przyjaźń czy kochanie
Przyjaźń czy kochanie? to ciekawa gra pozorów i zachowań. Brytyjscy arystokraci stają się pionkami na szachownicy, którym z wprawą kieruje lady Susan i jej przyjaciółka Alicia (Chloë Sevigny). Whit Stillman bawi się swoimi postaciami, a dzięki lekkości i wygrywaniu niuansów tekstu, puszcza oczko do widza. Austen jeszcze nigdy nie była tak zabawna. Reżyser oddaje ducha czasu, kreśli tło społeczne, nie odrywa oka kamery od nieco groteskowych postaci.
Lady Susan jest niczym wąż w ogrodzie Eden, sztuki manipulacji mogłaby się od niej uczyć sama Scarlett O’Hara, a niejeden komediant powinien wzorować się na jej płynności językowej. Przyjaźń czy kochanie? potrafi w sobie rozkochać prostotą inscenizacji i wizualnym bogactwem. Stillman pokazał, że do Austen można podejść z dystansem, rozluźnić nieco gorset epokowych powinności i bawić widza do łez.
Godziny
Historia życia trzech kobiet, z których jedna to żyjąca w czasach współczesnych w Nowym Jorku wydawczyni książek; druga, typowa żona i matka, żyjąca pod koniec lat 40.; trzecia to postać autentyczna – Virginia Woolf, znana pisarka ogarnięta obsesją samobójczą. Trzy różne kobiety, trzy różne epoki. Jest jednak coś, co je połączy, coś, co zmieni ich życie na zawsze.
Baby Bump
Przeglądasz czasem album rodzinny? Uśmiechnięta buźka z dzieciństwa w pełnym słońcu, szczęście i sielanka… A pamiętasz też pierwszy plan zgładzenia rodziców? Regularną wojnę z kumplami w szkole, zdziwienie i strach, bo twoje ciało nagle zaczęło się zmieniać i żyć własnym życiem? Tego nie znajdziesz w rodzinnym albumie. Szalona historia Mickiego Housa skutecznie przypomni ci, jak to naprawdę było być dzieckiem. Każdy to przeżył i ma swoje za uszami.
Opiekun
Opiekun nie jest filmem lekkim i przyjemnym. Z nieco mroczną i duszną atmosferą bardzo mu blisko do Hanekego, który podejmował rozważania o trudzie umierania, prawie do decydowania o sobie samym i wielkiej miłości, które nie potrafi patrzeć na cierpienie. Michel Franco skupia się na pojęciu altruizmu i bezinteresowności, stawia pytanie o istnienie czystego dobra i leczenie bolączek przeszłości. Sprawia, że niejednoznaczne zakończenie zostawia widza z egzystencjalną refleksją. Opiekun na długo nie pozwala o sobie zapomnieć.
Alojzy
Alojzy Adorn jest prywatnym detektywem, człowiekiem na pierwszy rzut oka niepozornym, nierzucającym się w oczy. Obserwuje życie z bezpiecznej odległości, wszystko nagrywając kamerą 24 godziny na dobę. Kiedy umiera jego ojciec, Alojzy zostaje sam, a jego bezpieczne do tej pory życie zaczyna się rozpadać na kawałki. Po nocy ciężkiego picia, budzi się w autobusie i odkrywa, że jego aparat fotograficzny oraz cenne taśmy wideo zostały skradzione. Wkrótce po tym zdarzeniu pojawia się tajemnicza kobieta, która zaczyna go szantażować. Oferuje mu zwrot skradzionych taśm pod warunkiem, że przyłączy się do niej grając w japońską grę pt. „telefoniczna wędrówka”, używając do tego tylko swojej wyobraźni jako jedynego połączenia. Detektyw wciąga się w jej grę coraz głębiej aż zakochuje się w głosie po drugiej stronie słuchawki. Kobieta otwiera przed nim nowy świat.
Miłość
Film opowiada o sile miłości, czułości i poświęceniu. Głównymi bohaterami są Georges (Jean-Louis Trintignant) i Anne (Emmanuelle Riva), małżeństwo muzyków w podeszłym wieku. Ich córka (Isabelle Huppert) mieszka z rodziną za granicą. Pewnego dnia Anne przechodzi silny atak, w wyniku którego jej stan zdrowia dramatycznie się pogarsza. Więzy uczuciowe od tylu lat łączące parę zostają wystawione na ciężką próbę.
Polowanie
W pewnym małym miasteczku w Danii czterdziestoletni Lucas (Mads Mikkelsen) próbuje jakoś poukładać swoje życie. Po trudnym dla niego rozwodzie znalazł przyjaciółkę, ma nową pracę, powoli odbudowuje relacje ze swoim synem Marcusem. Coś jednak poszło nie tak. Tak niewiele, niewinna uwaga, małe kłamstwo. Kłamstwo, które rozprzestrzenia się jak wirus. Cała społeczność wpada w zbiorową histerię. Osamotniony Lucas musi walczyć ze wszystkimi o swoje życie i godność.
Rozstanie
Mustang
Mustang przedstawia nam pięć ślicznych i wesołych sióstr. Dziewczynki mieszkają w małej wiosce na północy Turcji. Nie różnią się zbytnio od europejskich nastolatek. Lubią wygłupiać się ze znajomymi, słuchać muzyki, opalać się w skąpych strojach. Tym bardziej przejmująca jest ich tragedia – uświadamiamy sobie, że nie są w jakikolwiek sposób naturalnie uwarunkowane do życia w kulturze, ograniczającej wolność osobistą. Umysły tureckich kobiet niczym nie różnią się od naszych, które uważamy za światłe i otwarte.