Malena
Malena
Pogrążony w marzeniach o filmowym romansie, Renato Amoroso staje się sekretnym cieniem Maleny, szpiegującym każdy jej zmysłowy ruch. Wszystkie najdrobniejsze wydarzenia w jej życiu obserwuje z chłopięcą wybujałą zmysłowością. Nawet gdy jego rodzice podejmują komiczne próby oduczenia go tego „grzesznego” i „niezdrowego” zachowania – zabijają mu deskami okna, zabierają go do księdza egzorcysty, a następnie prostytutki – Renato kontynuuje obserwację Maleny. Widzi, jak wydarzenia w jej życiu przybierają zły obrót, jak Malena staje się wdową, a następnie obiektem długo powstrzymywanej żądzy, zazdrości i gniewu, jak staje się zarzewiem erotycznej i uczuciowej burzy, która spada na Castelcuto. Kiedy Malena zostaje upokorzona i wydziedziczona przez ojca, trafia przed sąd, traci źródło dochodów i zostaje bez grosza, Renato musi stawić czoła prowincjonalnej mentalności. I gdy wszystko wydaje się być stracone, on znajduje odwagę, by przejść do czynów i stawić czoła przeciwnościom, podejmuje ryzyko i pomaga Malenie w najbardziej nieoczekiwany sposób.
Jestem miłością
Jestem miłością
Jestem miłością to poruszający melodramat, będący hołdem dla kina Viscontiego, który stał się wielką niespodzianką i odkryciem ostatniego festiwalu w Wenecji. Film Luki Guadagnino został okrzyknięty przez światową krytykę współczesnym arcydziełem gatunku i w ciągu ostatnich miesięcy stał się przebojem w wielu krajach Europy. Emma – w tej roli nagrodzona Oscarem Tilda Swinton – jest od wielu lat żoną Eduarda Recchi, głowy potężnej rodziny z Mediolanu. Piękna, otoczona bogactwem kobieta, żyje w świecie konwenansów, rytuałów i codziennych obowiązków. Przypadkowe spotkanie z młodym, charyzmatycznym przyjacielem syna przypomni jej o głęboko skrywanych żądzach i stanie się początkiem erotycznego przebudzenia. Pełen namiętności potajemny romans na zawsze odmieni oblicze rodziny.
Anomalisa
Anomalisa
Anomalisa jest animacją dla dorosłych, dramatem, esejem o życiu, jak i romansem. Zachwyca pluralizmem znaczeń i interpretacji zawartych w tej prostej formie. Animowane postacie przypominają lepszą wersję gry The Sims, a erotyzm i dość odważne sceny, plasują film Kaufmana i Duke’a Johnsona na odległym biegunie dorosłej rozrywki. To opowieść pełna treści, momentów do zapamiętania, jak choćby fantastyczne wykonanie piosenki „Girl just wanna have fun” przez Lisę (głos Jennifer Jason Leigh). Rozbawiona i gadatliwa kobieta wyrywa Michaela ze stagnacji, staje się poszukiwaną przez niego anomalią. Pewnym darem orzeźwienia.
Wieżowiec
High Rise
W poszukiwaniu spokoju i anonimowości doktor Robert Laing wprowadza się do luksusowego apartamentowca, który został zbudowany, aby zaspokajać wszelkie kaprysy londyńskiej elity. Szybko okazuje się jednak, że pozostali lokatorzy nie mają najmniejszego zamiaru zostawić go w spokoju. Mężczyzna staje się świadkiem i uczestnikiem niezdrowej rywalizacji, która opanowuje wszystkich mieszkańców. Stopniowo pełen przepychu, zakrapianych imprez i szalonych orgii raj zmienia się w prawdziwe piekło, a do uporządkowanego świata wkracza chaos, bezprawie i przemoc. Minie dużo czasu, zanim Robert Laing poczuje się tam jak u siebie.
Ostatnia rodzina
Ostatnia rodzina
Ostatnia rodzina to film, który się z nami zaprzyjaźnia. Roztacza trudną, ale rodzinną atmosferę. Przyciąga charyzmą swoich bohaterów. Sprawia, że czujemy się komfortowo, aby ostatecznie wymierzyć bolesny cios w najczulsze miejsce. Jan P. Matuszyński nie pokazuje wielkiego artysty, ale człowieka, tworzącego we współistnieniu ze swoją pokrętną rodziną. To nie jest portret geniusza z uwzniośloną atmosferą, a dramat rodzinny, z nutą komedii, naznaczony bólem i śmiercią.
Co przynosi przyszłość
Co przynosi przyszłość
Co przynosi przyszłość opowiada niezwykle intymną i skromną historię kobiety, która w życiu osiągnęła niemal wszystko. Sukces zawodowy i prywatny nie może trwać wiecznie. Nathalie musi poradzić sobie z odejściem męża, schorowaną matką oraz niepowodzeniami zawodowymi. Kobieta, która ciągle gdzieś gna, coś załatwia, jest w ciągłym ruchu, staje nagle na rozstaju dróg. Hansen-Løve nie rozrywa szat, nie wprowadza bohaterki w histerie, ale z wyjątkową subtelnością pokazuje dojrzewanie do samoakceptacji i odkrywania nowych rejonów egzystencji.
Dzikie historie
Dzikie historie
Pedro Almodovar przedstawia dziką komedię, w której sześciu na co dzień spokojnym ludziom nagle puszczą nerwy. Większość z nas żyje w stresie i napięciu. Tylko niektórzy wybuchają. Niedoceniany muzyk, biznesmen, panna młoda, znany milioner, kelnerka oraz specjalista od materiałów wybuchowych powiedzą „dość!” i pokażą wszystkim swoje dzikie oblicze. W świecie, w którym liczy się tylko wydajność i sukces, przechytrzą system i będą walczyć o siebie, nawet jeśli będzie to wymagało przekroczenia cienkiej granicy między normalnością a szaleństwem.
Lobster
Lobster
David (Colin Farell) po opuszczeniu przez żonę trafia do odizolowanego hotelu, gdzie otrzymuje pięć tygodni na odnalezienie swojej drugiej połowy. Gdyby mu się nie udało, ma zamienić się w homara. Ekscentryczne małżeństwo założycieli wymyśla liczne zasady, a godowy taniec przyjezdnych przypomina nieco szaloną pogoń za sprostaniem społecznym wymaganiom. Indywidualizm i samotność zostają napiętnowane, życie w duecie staje się największym dobrem. Na wieczornych spotkaniach goście hotelu dowiadują się, że w parze można uniknąć przypadkowego uduszenia, a na spacerze z mężczyzną kobieta powinna czuć się bezpieczna (nie grozi jej napad czy gwałt).
Follow
