Rodzą nas, wychowują i stawiają nasze dobro ponad swoje. Mamy zachwycają siłą i niezłomnością. Kino stworzyło wiele portretów rodzicielek, które zapewne zapadły Wam w pamięci. A czego możemy się nauczyć od nich? Jaką przekazują nam lekcję?
Annie z filmu Hereditary
Annie, świetnie zagrana przez Toni Colette, pokazuje, że najważniejsza w życiu jest bezkompromisowa szczerość. I choć po śmierci ukochanej córki, powinna zaopiekować się synem, który pogrąża się w rozpaczy, nie zamierza pozbyć się swojego bólu i cierpienia. Mówi prawdę, nawet jeśli jest ona niebywale bolesna, przez co Peter dowiaduje się, że Annie nigdy nie chciała być jego matką.
Halley z The Florida Project
Halley nie jest matką roku, ale robi wszystko, co w jej mocy, aby zapewnić Moonee radosne dzieciństwo. Mieszka w podrzędnym hoteliku niedaleko Disneylandu, ledwie wiąże koniec z końcem i jest gotowa do wielu poświęceń, aby pokazać uroczej dziewczynce, że świat może być piękny. Halley może zachwycać i wzruszać pomysłowością, oddaniem i wytrwałością.
Marion z Lady Bird
Od Marion można nauczyć się pragmatyzmu. Zapracowana bierze podwójne zmiany, aby zapewnić swojej córce środki na edukację w katolickiej szkole. Nie bierze jeńców, nie rozdrabnia się i zdecydowanie podchodzi do obranych celów. Jest powściągliwa w wydawaniu pieniędzy, spędzaniu czasu i pokazywaniu emocji. To prawdziwa matka pracująca, która organizuje życie całej rodziny.
Anna z Zabicie świętego jelenia
Anna jest przykładem matczynego poświęcenia. Kiedy jej dzieci nagle zapadają na nieznaną chorobę, a ich ciało zostaje sparaliżowane, zrobi wszystko, by zawalczyć o ich zdrowie. Zajęta potulnym oddaniem mężowi, wypełnianiem kobiecych obowiązków, potrafi podejmować trudne decyzje. Po odkryciu prawdy o ciążącej na jej rodzinie klątwie, wpada na pomysł brutalnego rozwiązania. Anna próbuje przekonać swojego męża Stevena, że zabicie jednego z ich dzieci będzie najlepszym rozwiązaniem i pozwoli jej uniknąć własnej śmierci. Mówi: „zawsze możemy mieć kolejne”. Czysta prawda!
Paula z Moonlight
Paula pokazuje, że nigdy nie jest za późno, żeby uczyć się na własnych błędach. Kobieta odbywa trudną podróż od samotnej matki i pielęgniarki przez emocjonalnie pokręconą narkomankę do dojrzałej osoby, która próbuje naprawić wyrządzone krzywdy. Jej przemiana pokazuje ogromną siłę i pokorę.