Isabelle Huppert to specjalistka od ról niejednoznacznych, kontrowersyjnych i psychologicznie skomplikowanych. Od czasów swojego debiutu w 1971 roku zagrała w ponad stu filmach. Jest jedną z aktorek najczęściej nominowanych do Nagrody Filmowej Cezar, choć otrzymała ją tylko raz – za rolę w filmie Ceremonia Claude’a Chabrola. Pomimo tego że wielokrotnie grała w zagranicznych produkcjach, dopiero przełom 2016/17 przyniósł jej uwagę Hollywood. Za postać Michele z filmu Elle Paula Varhoevena otrzymała Złotego Globa oraz pierwszą nominację do Oscara.
Isabelle Huppert – mistrzyni gestu i spojrzenia
Do wybrania takiej drogi zawodowej namówiła ją matką. Ta sugestia okazała się strzałem w dziesiątkę! Huppert skończyła szkołę aktorską w Wersalu i początkowo występowała tylko na deskach teatru. Przełomem okazał się rok 1971, kiedy po raz pierwszy zagościła na szklany ekranie, a potem w kinach w filmie Faustyna i piękne lato. Międzynarodową sławę przyniósł jej film Koronczarka, za który otrzymała nagrodę BATFA dla najbardziej obiecującego pierwszoplanowego debiutu filmowego. W 1980 roku debiutowała w filmie amerykańskim Michaela Cimino Wrota niebios.
Współpraca z Claudem Chabrolem układała się dla Huppert dość pomyślnie. W Violette Nozière zagrała kobietę, która zamordowała swoich rodziców (Złota Palma w Cannes) oraz w Sprawie kobiet, gdzie wcieliła się w bezwstydną zwolenniczkę i wykonawczynie aborcji, która została stracona we Francji (Puchar Vulpi na festiwalu w Wenecji).
W 2001 roku zagrała w Pianistce Michaela Haneke. Jest to ekranizacja powieści Elfriede Jelinek, w której nauczycielka ze skłonnościami do autodestrukcji wikła się w romans ze swoim uczniem. Niezwykle mocna i intensywna rola przyniosła Huppert drugą Złotą Palmę. U austriackiego reżysera zagrała jeszcze w filmie Miłość.
U Neda Bensona w filmie Zniknięcie Eleonor Rigby (On, Ona i Oni) zagrała Mary Rigby u boku Jessici Chastain. Eksperymentalna opowieść o losach małżeństwa Rigby została podzielona na trzy oddzielne filmy. Każdy był przedstawiony z perspektywy innego bohatera.
Isabelle Huppert można było zobaczyć w finałowym odcinku 11 sezonu serialu Prawo i porządek. W 2001 roku nagrała płytę Madame Deshoulières.
Francuska aktorka bardzo aktywnie pracuje w teatrze. Otrzymała aż pięć nominacji do Moliere Award. Na stałe współpracuje z paryskim Odeonem, gdzie grała wraz z Andrzejem Chyrą w spektaklach Krzysztofa Warlikowskiego Tramwaj zwany pożądaniem i Fedra. Występowała na scenach w Nowym Jorku i Sydney, gdzie zagrała z Cate Blanchett i Elizabeth Debicki.
W 2016 roku zagrała w kilku filmach, które zostały pokazane na międzynarodowych festiwalach. Rola w Co przynosi przyszłość Mii Hansen-Love dała Huppert kilka nagród oraz uznanie krytyków. U Paula Varhoevena w Elle powróciła w wielkiej formie do roli kobiety silnej, ale ogarniętej przez swoje pragnienia. Na uwagę zasługuje również film Souvenir Bavo Defurne.
W najbliższym czasie Huppert powróci do pracy z Michaelem Hanekem w Happy End oraz zagrał w amerykańskie produkcji The Sleeping Shepherd. Na pewno nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa!
Zapraszamy do śledzenia nas na Facebooku i Instagramie!
[R-slider id=”2″]
Follow
