Elegancki, przystojny z fantastycznym poczuciem humoru, strzegący swej prywatności – George Clooney mężczyzna niemal idealny! Od kilkunastu lat z powodzeniem pojawiał się na dużym ekranie. Kilka dni temu zdecydował, że czas zakończyć karierą aktorską i w pełni poświęcić się produkcji filmowej. Czy słusznie? Wydaje się, że osiągnął wszystko, czego aktor może zapragnąć w Hollywood.
GEORGE CLOONEY, Photographed by Douglas Kirkland on February 6, 2012
George Timothy Clooney urodził się w 1961 roku w rodzinie z aktorskimi tradycjami. Jego ojciec, Nick Clooney, prowadził swój talk show The Nick Clooney Show, gdzie George debiutował w wieku 5 lat. Wychowywał się w Ohio i Kentucky, gdzie był bardzo aktywny sportowo. Trenował koszykówkę i baseball. Próbował dostać się do Cincinnati Reds, ale niestety nie zaproponowano mu kontraktu. Musiał zmienić swoje plany. Zanim jednak został aktorem, zarabiał pieniądze jako sprzedawca kobiecego obuwia, oferował ubezpieczenie, pracował w magazynie i przy tytoniu.
Jego pierwsze role były telewizyjnymi epizodami. Przełom przyszedł wraz z E/R (nie mylcie z ER. Ostry dyżur, w którym pojawił się kilka lat później). Na dużym ekranie debiutował w 1988 roku w filmie Powrót zabójczych pomidorów. Chociaż z powodzeniem grywał w kilku produkcjach i serialach w roku, to doktor Doug Ross przyniósł mu rozpoznawalność na całym świecie. A rola w Ostrym dyżurze, w którym Clooney grał w latach 1994-1999, dała mu wiele nominacji (Emmy, Złoty Glob, Satelity) oraz wygranych (Amerykańska Gildia Aktorów Filmowych). To była jego przepustka do wielkiego filmowego świata.
Podczas pracy nad serialem zaczął się regularnie pojawiać w coraz większych rolach na dużym ekranie. Został zauważony w filmie Od zmierzchu do świtu w reżyserii Roberta Rodrigueza. To horror, w którym dwaj przestępcy po napadzie uciekają do Meksyku. Kiedy zatrzymują się w przydrożnym barze, będą zmuszeni stawić czoła zombie apokalipsie. Rodriguez doskonale żonglował gatunkowymi przyzwyczajeniami, wplatając do swojego filmu nieco przerysowanego humoru. Zaraz potem stanął u boku Michelle Pfeiffer w komedii romantycznej Szczęśliwy dzień. Na ekranie pojawił się ten ciepły i czarujący uśmiech, który pozostanie znakiem rozpoznawczym aktora!
George Clooney
W The Peacemaker zagrał u boku Nicole Kidman i w tym samym roku pojawił się w Batman i Robin, który spotkał się z chłodnym przyjęciem przez krytyków, jak i publiczność. Sam Clooney uznał tę produkcję za stratę pieniędzy. W 1998 roku po raz pierwszy stanął na planie produkcji, za której sterami był Steven Soderberg. Co z oczu, to z serca to dopiero początek jego przygody z tym reżyserem. Razem udało im się stworzyć niemal już kultową serię o przyjaciołach okradających kasyna (Ocean’s Eleven, Ocean’s Twelve i Ocean’s 13). Zanim to jednak nastąpiło, Clooney odszedł z Ostrego dyżuru i na stałe zagościł na dużym ekranie.
W 2000 roku zagrał u braci Coen w filmie Bracie, gdzie jesteś? (nagrodzony Złotym Globem), co rozpoczęło ich wieloletnią współpracę. Twórcy napisali scenariusz do ostatniego filmu Clooneya Suburbicon, który wyprodukował oraz wyreżyserował. Wielki sukces komercyjny odniósł film katastroficzny Gniew oceanu. Jednak to wyprodukowany rok później pierwszy film z cyku Ocean’s – Ocean’s Evelen na zawsze zmienił jego karierę.
George Clooney
Danny Ocean to elegancki złodziejaszek, który potrafi rozkochać swoim urokiem niemal każdego. Kiedy wychodzi z więzienia, okazuje się, że jego żona nie chciała na niego czekać, a teraz jest w związku z posiadaczem największej sieci kasyn w Las Vegas. Ocean szybko zwołuje swoich kumpli i postanawia pozbawić konkurenta pokaźnej sumki. Steven Soderberg stworzył film lekki, zabawny i wciągający kryminalną intrygą. Męska drużyna zachwyca pomysłowością. Clooney zagrał słodkiego drania, którego nie da się nie lubić. Po niesamowitym finansowym sukcesie aktor wraz z reżyserem założył firmę producencką Section Eight Productions.
Finansowa niezależność i silna pozycja w Hollywood pozwoliły mu na reżyserski debiut – Niebezpieczny umysł. Był to obiecujący pierwszy krok, ale film nie zrobił dobrego wyniku w box office. Równoległe z karierą aktorską, Clooney coraz bardziej intensywnie zaczął zajmować się produkcją. W 2002 roku przy jego pomocy powstały takie filmy, jak Daleko od nieba, Bezsenność czy Witajcie w Colinwood. Współpraca z Toddem Haynesem i Christopherem Nolanem zwiastowała ciekawą drogę i dawała gwarancję wyboru intrygujących projektów filmowych.
W 2005 roku George Clooney zagrał w dwóch filmach, które powalczyły o najwyższe laury. Został nominowany do Oscara za scenariusz i reżyserię (Good Night and Good Luck) oraz otrzymał statuetkę za rolę pierwszoplanową w Syrianie. Aktor odszedł od tematów lekkich i przyjemnych i coraz głębiej wchodził w politykę, co zwiastowało jego późniejszej działalności. Choćby wsparcie kandydatów na prezydenta z ramienia Demokratów.
W Dobrym Niemcu ponownie spotkał się ze Stevenem Soderbergiem. Razem stworzyli kino zachowany w stylistyce noir, oddające hołd produkcją z lat 40. Czarno-biały skromny film, który niestety został tylko doceniony za muzykę Thomasa Newmana. Otrzymał American Cinematheque Award za „znaczący wkład w sztukę filmową”. W 2006 roku Clooney założył kolejną firmę zajmującą się produkcją Smokehouse Pictures. Od tego momentu niemal każdy film, w którym się pojawił był przez niego produkowany. Dużym sukcesem był film Michael Clyton, który przyniósł mu oscarową nominację.
Kolejne lata to mniej lub bardziej udanej produkcje (Miłosne gierki, Tajne przez poufne, W chmurach, Człowiek, który gapił się na kozy), które doprowadziły Clooney do reżyserii dramatu politycznego Idy marcowe oraz roli w dramacie rodzinnym w reżyserii Alexandra Payne’a Spadkobiercy. Ponownie pojawiły się oscarowe nominacje, a jako Matt King, ojciec próbujący poradzić sobie po śmierci żony, zdobył serca publiczności.
George Clooney / https://oemgaambassadors.weebly.com
Niemal dwuletnia przerwa od grania pozwoliła mu wyprodukować nagrodzoną Oscarem Operację Argo oraz intrygujący dramat rodzinny z fenomenalną rolą Meryl Streep Sierpień w hrabstwie Osage. Kiedy wrócił na duży ekran, został wystrzelony w kosmos z Sandrą Bullock. Grawitacja Alfonso Cuarona, choć zebrała mieszane recenzje, okazała się przełomowym filmem, w którym pretekstowa fabuła była na usługach wizualnych uniesień.
W kolejnym roku wyreżyserował Obrońców skarbu. Do filmu zebrał prawdziwą aktorską śmietankę (Matt Damon, Bill Murray, Cate Blanchett), ale efekt był mniej niż zadowalający. Pojawienie się w Krainie jutra, opowieści dla młodzieży, również pozostawiał wiele do życzenia. Rok 2016 przyniósł nieco ciekawsze role. U braci Coena w Ave, Cezar! wcielił się w aktora alkoholika, który ma zagrać legendarnego cesarza. Ten film to dobra rozrywka i prześmiewcza satyra na Hollywood. U Jodie Foster w Zakładniku z Wall Street zagrał eleganckiego i chłodnego prezentera wiadomości, który zostaje wzięty na zakładnika przez zdesperowanego mężczyznę, który utracił majątek życia. Clooney bawił się wizerunkiem przystojniaka, który dawno stracił kontakt z rzeczywistością. Jednak obie role nie zrobiły furory w filmowym świecie.
W 2017 roku Clooney ponownie stanął za kamerą. Jego Suburbicon jest czarną komedią w stylu braci Coen, która stara się rozprawić z powierzchownością amerykańskiej tolerancji. Reżyser zagląda na przedmieścia, które w jego filmie są wylęgarnią zepsucia i potwierdzeniem utrwalanych przez lata stereotypów. Bardzo dobrze skonstruowana opowieść może stanowić punkt wyjścia do szerszej dyskusji, ale uderza powierzchownością i skrótowością przekazywanych myśli.
George Clooney poza życiem zawodowym angażuje się w politykę i sprawy społeczne. Bierze udział w akcjach humanitarnych i wyraża głośny sprzeciw przeciw zbrojnym konfliktom na świecie. Strzeże swojego życia prywatnego i nie jest stałym bywalcem na ściankach. Trudno znaleźć wyraźne skazy na jego wizerunku, dlatego zyskał sympatię fanów na całym świecie. Czy to naprawdę koniec jego aktorskiej kariery?
Follow
