Dzień Dziwaka należy do świąt dziwnych, ekscentrycznych, ale myślę, że wielu z nas posiada swoje małe osobliwości. A jaka jest jego geneza? Znany profesor psychologii, Philip Zimbardo, zorganizował na swojej uczelni dzień dziwaka, który dawał studentom możliwość przebrania się w dziwne stroje, głupiego czy odrażającego zachowania. Eksperyment przyniósł wstrząsające rezultaty, a uczestnicy przekonali się, czym jest konformizm.
Kim jest dziwak?
Według „Słownika języka polskiego” dziwak to człowiek o osobliwych, dziwnych upodobaniach i przyzwyczajeniach, oryginał, cudak, ekscentryk. Ktoś, kto nie daje się wepchnąć w ramy konformistycznych zachowań. Często może spotykać się z brakiem zrozumienia i społecznej akceptacji.
W kinie można spotkać wiele osobliwości. Postanowiłam wyróżnić pięć filmów wartych zobaczenia, w których bohaterowie charakteryzują się odmiennością wobec uporządkowanej według zasad i norm rzeczywistości.
Top 5: filmy o dziwakach
Forrest Gump, reż. Robert Zemeckis
Forrestowi Gump nie można odmówić uroku osobistego i zaangażowania w życie społeczne, mimo wszystko nie daje się wpisać w schematy i normy społeczne. Ze swoimi własnymi dziwactwami, naiwnością i słodką głupotą zdecydowanie odstaje od reszty. Na szczęście jego ułomności nie przeszkadzają mu w odniesieniu sukcesu.
Człowiek słoń, reż. David Lynch
Przepełnionym smutkiem obraz dziwaka, który ze względu na swój wygląd odstaje od normatywnej społeczności. Choć posiada te same pragnienia i marzenia, oczekuje akceptacji, trudno dostrzec jego wnętrze przez nieprzyjazną powłokę. David Lynch z dużą wrażliwością przedstawia swojego bohatera, dzięki czemu łatwiej zrozumieć jego zagubienie.
Jak we śnie, reż. Michel Gondry
Alain Chabat, Gaël Garcia Bernal
Stephane prowadzi bardzo bogate życie w snach – potrafi kreować niezwykłe scenariusze wydarzeń i pełen jest radości działania. Nie do końca dobrze odnajduje się w rzeczywistości. Nie przystaje swoją wrażliwością do świata, w który przyszło mu żyć. Gondry ciekawie przedstawia swoich zagubionych bohaterów pełnych uroczych przyzwyczajeń i wątpliwości.
Edward Nożycoręki, reż. Tim Burton
Pierwszym skojarzeniem, które pojawia się na temat filmów o dziwakach, jest Edward Nożycoręki. Tim Burton specjalizuje się w opowieściach o postaciach odstających od społeczeństwa. Ta klasyczna postać odludka, który musi sobie radzić z samotnością, brakiem zrozumienia i ludzką nienawiścią, została w niezwykle przejmujący sposób sportretowana przez Johnny’ego Deppa. To jedna z ciekawszych opowieści o odmienności.
Nosferatu – symfonia grozy, reż. F.W. Murnau
Klasyczny przykład odmienności i dziwactwa. Max Schreck jako wampiryczny Nosferatu z odstającymi uszami, haczykowatym nosem i szponiastymi dłońmi. Ten dziwak nie wzbudza sympatii, lecz grozę przed tym co nieznane i odległe od norm zachowania społecznego.
Follow
