Wychowałam się na bajkach Disneya. Rzewnie płakałam na Królu Lwie. Na pamięć umiałam piosenki z Herkulesa. Zachwycałam się Kopciuszkiem i z radością śledziłam losy 101 dalmatyńczyków. Barwne postaci, dynamiczna akcja i mądre przesłanie pozwalały mi chłonąć magiczny świat. Dorosłam, a razem ze mną tysiące innych dzieciaków. Hollywood wyczuwa potencjał w nostalgii, tęsknym spoglądaniu w przeszłości i odgrywaniu schematów. Przecież kochamy to, co już dobrze znanym, dlatego od kilku lat otrzymujemy aktorskie wersji niezapomnianych animacji. Coś, co mogło się wydawać chwilowym kaprysem, przybiera na sile. Oto najważniejsze filmowe wersje animacji Disneya ostatnich lat.
Filmowe wersje bajek Disneya | TOP 10
Pinokio
Pinokio powstał w 1940 roku. W 2005 roku znalazł się na liście stu najlepszych filmów w historii kina stworzonej przez The Times. Był pierwszym filmem Disneya wydanym na DVD. Baśń o marionetce wystruganej z drewna, która pragnie stać się prawdziwym chłopcem pozwala wierzyć w siłę marzeń. Film uhonorowany dwoma Oscarami – za najlepszą ścieżkę dźwiękową i piosenkę „When You Wish Upon A Star” – na zawsze pozostaje w pamięci przypominając o mocy miłości i rodziny.
W 2002 roku Roberto Benigni wyreżyserował aktorską wersję Pinokia. Choć film powstał z ogromnej miłości do starej opowieści, nie do końca można go uznać za dzieło spełnione. Produkcja otrzymała aż 5 nominacji do Złotych Malin i znalazła się na tej liście jako pierwszy film nieanglojęzyczny.
Piotruś Pan
Ileż to Piotrusiów Panów obecnie żyje na naszej planecie… Mieszkający w Nibylandii chłopiec, który nigdy nie chciał dorosnąć zjawił się w domu Darlingów, aby wraz z dziećmi wyruszyć do swojej krainy. Ta opowieść jest wciąż niezwykle aktualna. Nieustannie mówi się o tym, że pokolenie Y nie potrafi dojrzeć do samodzielności i odpowiedzialności. Było coś proroczego i diagnostycznego w baśni J.M. Barriego, która stała się 14 animacją Disneya. A w 2003 roku w wersji aktorskiej na ekran przeniósł ją P. J. Hogan.
101 dalmatyńczyków
Uwielbiałam tą bajkę! Okrutna Cruella DeMon, która marzy o płaszczu ze skór dalmatyńczyków, więc skupuje lub porywa szczenięta tej rasy, przerażała i bawiła swoją nieporadnością. Zachwycali Pongo i Perdita, rodzice uprowadzonych piętnastu szczeniaków, którzy wyruszali im na ratunek. Chociaż rysunkowa wersja opowieści jest o wiele lepsza, to Glenn Close jako Cruella na długo zagościła w mojej świadomości. Obie te wersje przynoszą mnóstwo radości.
Księga Dżungli
Niemowlę, które straciło matkę znajduje się w ogromnej dżungli. Osamotnione i bezbronne zostaje przygarnięte przez zwierzęta o ciepłym i dużym serduszku, które wspólnymi siłami wychowują ludzkie dziecko. Fantastyczna zabawa pełna śmiechu i śpiewu, która staje się doskonałą lekcją tolerancji i akceptacji. Powstała w 1967 roku animacja nie zachwycała artystyczną precyzją, ale pocieszni bohaterowie na długo utrwalili się w pamięci widzów. Wersja z 2016 roku, którą trudno nazwać aktorską (w roli Mowgliego widzimy Neela Sethi, zwierzęce postaci są wytworem CGI), raczej nie przynosi nowego odczytania i nie dekonstruuje pierwotnych znaczeń. Jon Favreau olśniewa precyzją efektów specjalnych i na tym polega piękno tego filmu.
Tarzan
Disneyowski Tarzan jest synem pary rozbitków, których statek tonie u wybrzeży Afryki. Wkrótce padają oni ofiarą głodnego lamparta o imieniu Sabor. Dziecko przygarnia rodzina goryli. Mimo że przywódca stada nie akceptuje małego Tarzana, jego partnerka, Kala, postanawia wychować malucha jak własne dziecko. Chłopiec dorasta, aż w końcu poznaje Jane, która przybyła do dżungli z wyprawą podróżników. Rodzi się prawdziwe uczucie. David Yates w Tarzan: Legenda z 2016 roku opowiada o wydarzeniach, które rozgrywały się po fabule animacji. Tarzan zamieszkał w Londynie z Jane i dopiero po latach wraca do Afryki. Daleko tej produkcji do doskonałości, szczególnie że głównie opiera się na umięśnionej klacie Alexandra Skarsgarda, ale zdecydowanie zachwyca silą kobiecą postacią, która walczy o siebie i swojego partnera. Brawa dla Margot Robbie!
Alicja w Krainie Czarów
Produkcja z 1951 roku to jedna z pierwszych animowanych realizacji słynnych przygód Alicji w Krainie Czarów. Alicja wpada do króliczej nory i rozpoczyna wędrówkę po niezwykłym, ciekawym i czasem bardzo dziwacznym świecie. Spotyka zarówno przyjazne jak i wrogie postacie, by ostatecznie skonfrontować się z gniewną i surową Królową Kier. Kiedy po latach pojawiły się informacje, że za filmową wersję będzie odpowiadał Tim Burton, oczekiwania poszybowały pod niebo. W końcu kto inny lepiej nadaje się do opowiedzenia tej historii niż kochający odmieńców i szalone światy reżyser. Urozmaicenie opowieści o kilka zmian (Alicja jest 19-latką, która musi spełnić oczekiwania rodziny) nie przyniosło zachwycającego rezultatu. Alicja w Krainie Czarów z 2010 roku to przede wszystkim wizualne dopieszczenie, ale to już nie ta sama opowieść.
Królewna Śnieżka
Aż trudno uwierzyć, że ta animacja powstała w 1937 roku! To pierwszy pełnometrażowy film animowany Disneya, w którym Zła Królowa nieustannie pyta lustereczko o to, kto jest najpiękniejszy na świecie. Ta klasyczna baśń doczekała się wielu współczesnych odczytań i wariacji. Z pewnością ciekawym eksperymentem wydaje się Królewna Śnieżka i Łowca Ruperta Sandersa. Równie dobrze wypada Królewna Śnieżka Tarsema Singha z Lily Collins, Armie Hammerem oraz Julią Roberts. To film mądry, pomysłowy i niezwykle zabawny.
Śpiąca Królewna
Animacja z 1959 roku opowiada o królewnie, na którą zostaje rzucona klątwa przez złą macochę i zapada w wieloletni sen. Do życia może przywrócić ją tylko pocałunek prawdziwego księcia. Czarownica (2014) Roberta Stromberga zmienia perspektywę i na te same wydarzenie patrzy oczami Diaboliny, w którą wciela się Angelina Jolie. Koncepcja mroczna i zachwycająca nie do końca osiąga spełnienie, powielając dobrze znane schematy o braku zrozumienia, samotności, chorych ambicjach i sile miłości.
Kopciuszek
W opowieści o nieszczęśliwej i porzuconej dziewczynie, która musi się zmagać ze złośliwymi siostrami i okrutną macochą, odnajdzie się każda z nas. W końcu nie raz mamy gorsze chwile, a wszystko wydaje się działać przeciwko nam. Do tego książę na rączym rumaku nie pojawia się na horyzoncie. A kiedy już jest, to naprawdę potrzebuje pantofelka, aby przekonać się, że poznana przed chwilą dziewczyna to ta jedyna. Kopciuszek (1950) zachwycał pięknymi strojami, niezwykłą kreską animacji i rytmicznymi piosenkami. Kenneth Branagh nie próbuje opowiadać tej historii na nowo. Jego film jest klasyczny i wyjątkowo poprawny, ale mimo to świeży i wciągający. Duża w tym zasługa zespołu aktorskiego: Lily James, Richarda Maddena, Cate Blanchett czy Helenę Bonham Carter.
Piękna i Bestia
Zła czarownica ponownie namieszała. Egocentryczny książę dostaje nauczkę i na lata zostaje zamieniony w Bestię. W tej niedoli towarzyszy mu służba, która przybiera kształty zastawy (imbryk i filiżanka) czy elementów dekoracyjnych zamku (przecudowny świecznik Płomyk). Urok może znieść tylko prawdziwa miłość. Cała nadzieja w Belli! Bill Condon w aktorskiej wersji animacji nie sili się na nowe interpretacje. Emma Watson i Dan Stevens tworzą piękną parę, która co chwilę wyśpiewuje dobrze znane piosenki, ale całość niestety można uznać ze dzieło niespełnione.
Follow
