Beztroskie dzieciństwo kończy się, kiedy rzeczywistość zaczyna pukać do drzwi. Błoga nieświadomość ustępuje ciekawości i wiedzy, która nie zawsze spełnia nasze oczekiwania. Chiara wraz z rodzeństwem wiedzie szczęśliwe życie. Wszystko się zmieni, gdy pewnego dnia jej ojciec zniknie bez śladu. Jonas Carpignano zaprasza nas do świata trudnych wyborów, dziedziczenia siły charakteru i odwagi, by walczyć o siebie.

Chiara opowiada o lojalności i ciężarze podejmowanych decyzji. W wyjątkowej historii o rodzinie przenosi nas na włoskie południe, gdzie wybór między przetrwaniem a rodziną nie zawsze jest oczywisty. Mafijne macki wkradają się pod dachy domów, ryzyko wypełnia codzienne życie i choć funkcjonowanie w świecie wielkich pieniędzy i wytrawnych graczy może napawać strachem, nie widać go na pierwszy rzut oka. Carpignano przygląda się rodzinie, która się kocha, szanuje i wspólnie celebruje piękne chwile. Brud i niepewność pozostawia z dala od dziecięcych oczu.

Przeczytaj także: Rytmy Casablanki

Reżyser kieruje swój obiektyw na średnią z córek Claudio i Carmeli. Chiara (Swamy Rotolo) jest przebojową nastolatką, która zawsze stawia na swoim. Liderka i zapatrzona w telefon instagramerka uwielbia się rządzić i wszystko wiedzieć. Łatwo wydaje sądy i kocha rywalizacje. Córeczka tatusia, której przyjdzie zmierzyć się z prawdą o sobie, Claudio i rodzinnych sekretach. Kiedy pewnej nocy samochód przed domem wybucha, ojciec znika, a w świecie Chiary nic nie jest już pewne. Dziewczyna rozpoczyna własne śledztwo, by dowiedzieć się, co stało się z tatą. To, co odkryje zmieni jej patrzenie na rzeczywistość.

Chiarze Carpignano zapewnia nam kontrolowanych chaos za sprawą świetnych zdjęć Tima Curtina. Uporządkowany świat Chiary rozpada się na drobne kawałki. Dziewczyna miota się między dawnym życiem, a tęsknotą za rodzicem. Jest w ciągłym biegu. Zbiera informacje ze drobnych odkryć, spojrzeń i niewypowiedzianych słów. Pełna determinacji przyciąga charyzmą i pokazuje, że dla niej nie ma rzeczy niemożliwych. Debiutująca Swamy Rotolo jest hipnotyzująca. Niesie na swoich barkach fabułę całego filmu, przyciąga intensywnym spojrzeniem i pokazuje aktorską dojrzałość. 

Chiara to kino, które kipi od emocji. Intensywne w opowiadaniu, pełne chaotycznej energii i zagubienia, które doskonale opisuje rzeczywistość nastoletniej dziewczyny. Carpignano nie wygłasza jednoznacznych tez. Nie ocenia życiowych wyborów Claudio i jego rodziny. Pokazuje świat mafii jako część codzienności, w której przyszło Chiarze dorastać. Intensywna przebieżka przez ludzkie dylematy i emocje.

daję 6 łapek!

Related Posts

Warszawski bon vivant z bagażem doświadczeń i kieliszkiem w dłoni raczej nie wzbudza sympatii od...

Mam taką przypadłość, że jak już coś zacznę oglądać, to muszę skończyć. Staram się dawać szansę...

Lubię bajkowe opowieści, w których dziewczynki są w centrum i samodzielnie pokonują przeszkody....

Leave a Reply