Tegoroczny American Film Festival, który odbędzie się 5-11 listopada we Wrocławiu, niebywale rozpieszcza. Przeglądając program, trudno wybrać najważniejsze perełki. Wszystkie filmy wydają się hitami, których nie można pominąć. Jubileuszowa edycja obfituje w dobre kino i fenomenalnych gości (m.in. Ari Aster i Simon Pegg). Spośród licznych propozycji, wybieramy te, które koniecznie trzeba zobaczyć.

Dwóch papieży

W 2012 roku kardynał Bergoglio (Jonathan Pryce), głęboko zawiedziony kierunkiem, w którym zmierza Kościół Katolicki prosi papieża Benedykta (Anthony Hopkins), aby pozwolił mu przejść na emeryturę. Zamiast tego nękany wątpliwościami i stojący w obliczu skandalu Benedykt wzywa swojego najsurowszego krytyka i przyszłego następcę do Watykanu, aby wyjawić mu tajemnicę, która wstrząśnie podstawami kościoła. Na tle toczącej się za murami Watykanu walki tradycji z postępem i poczucia winy z przebaczeniem, te dwie skrajnie różniące się postacie będą musiały stawić czoła przeszłości i znaleźć wspólny język. To wszystko, aby zapewnić przetrwanie kościoła i nie stracić zaufania milionów wyznawców.

Historia małżeńska

I że cię nie opuszczę aż do śmierci… Słowa przysięgi wypowiadane przez małżonków są piękną deklaracją, ale też trudnym zadaniem do wypełnienia. Noah Baumbach rozpoczyna swoją opowieść o rozpadającym się związku od wspólnej wizyty u mediatora. To ostatnia szansa, by uratować relację, która stoi na krawędzi i wkrótce osunie się prosto w czeluści otchłani. Nicole (Scarlett Johansson) i Charlie (Adam Driver) mają przypomnieć sobie, co w sobie najbardziej kochają i co sprawiło, że zdecydowali się założyć rodzinę. Pierwsza próba kończy się porażką. Nie ma już odwrotu. Historia małżeńska (Marriage Story)  to studium rozpadu pięknej miłości.

Irlandczyk

Film to osadzona w powojennej Ameryce epicka saga o przestępczości zorganizowanej, opowiedziana z perspektywy weterana II wojny światowej, Franka Sheerana, który przez lata zajmował się wymuszeniami i zabójstwami na zlecenie najgroźniejszych przestępców XX wieku. Przedstawione w filmie wydarzenia obejmują okres kilku dekad, a wątek główny skupia się na jednej z największych, nierozwiązanych jak dotąd zagadek w historii USA — tajemniczego zaginięcia słynnego działacza związkowego, Jimmy’ego Hoffy. Film wprowadza widza za kulisy przestępczości zorganizowanej i ukazuje jej mechanizmy działania, osobiste porachunki oraz powiązania z polityką.

Jojo Rabbit

Jeśli spodziewaliśmy się po Taice Waititim dzieła wywrotowego, możemy spać spokojnie. Reżyser nie przekracza żadnej granicy i jest raczej zachowawczy w obśmiewaniu nazizmu. Odgrywa dobrze znane żarty, z ironią spogląda na Hiltera i jego zwolenników, ale przede wszystkim skupia się na banalności zła i łatwości jego wyuczenia. Ten film to przypowieść z morałem, która przy Bękartach wojny Quentina Tarantino wydaje się zabawną bajką o dorastaniu.

Le Mans ’66

„Ford v Ferrari” to najciekawszy wyścig, jaki zobaczycie w kinie. James Mangold pokazuje, że wie, na czym polega kino prawdziwych emocji. Ryk silnika, dym palonych opon i zapach paliwa stają się niemalże namacalne. Ten film sprawia, że przenosimy się na tor prestiżowego wyścigu Le Mans we Francji w 1966 roku, gdzie odbywa się najważniejsza potyczka pomiędzy dwoma producentami samochodów.

Na noże

Świetna intryga w stylu Agathy Christie zatopiona w old-schoolowym anturażu przynosi prawdziwy powiew świeżości na scenie filmów kryminalnych. Po średnio udanym Morderstwie w Orient Expressie, Na noże pokazuje, jak sprawnie stworzyć gabinet osobliwości, wcisnąć je w demoniczną posiadłość i nie zatracić współczesnego kontekstu. Rian Johnson tworzy wciągającą intrygę i przynosi zaskakujące rozwiązania.

Słodziak

Honey Boy to utalentowany 12-latek, który rozwija swoją aktorką karierę przy nieograniczonym wsparciu ojca. Spełnia jego marzenie o sławie, rozpoznawalności i zdobywaniu kolejnych kontraktów. Pozornie szczęśliwa zależność skrywa w sobie niebywały mrok toksycznej relacji. Shia LaBeouf napisał scenariusz na podstawie prawdziwej historii, by opowiedzieć o trudnej i traumatycznej ojcowskiej miłości.

Waves

Na pierwszy rzut oka w życiu Tylera (Kelvin Harrison Jr.) panuje porządek. Chłopak nieźle się uczy, jest świetnie zapowiadającym się sportowcem, ma czas na zajęcia pozalekcyjne i spotyka się z piękną dziewczyną. Kilka niefortunnych wydarzeń i głupich decyzji sprawi jednak, że ten pieczołowicie budowany wizerunek idealnego chłopca legnie w gruzach, a pewnych sytuacji mimo najszczerszych chęci nie da się cofnąć. Tymczasem młodsza siostra Tylera, Emily (Taylor Russell), to typowa szara myszka, raczej obserwująca niż uczestnicząca w życiu szkoły i domu. Robi, co do niej należy, ale brak jej motywacji i charyzmy, żeby wyróżniać się na jakimś polu. Pewnego dnia, jednego z tych gorszych, podchodzi do niej chłopak (ulubieniec wszystkich „niezależnych”, Lucas Hedges) i zaczyna przyjazną pogawędkę, po czym zaprasza na randkę. To małe wydarzenie istotnie zmieni życie Emily, otworzy jej oczy na to, co nowe.

Judy

Renée Zellweger powraca na duży ekran w pięknym stylu. W Judy Garland może odnaleźć cząstkę siebie i swojej historii, dlatego skromna, acz pełna niuansów rola ponownie wynosi ją na szczyt. Rupert Goold wie, jak wyciągnąć z aktorki to, co najlepsze. Pewna nostalgia, kruchość i minimalna doza szaleństwa sprawiają, że to pełnokrwisty portret, który zapewne będzie się liczyć w oscarowym biegu.

Proxima

Proxima to film o podróżach w kosmos wyjątkowo mocno osadzony na Ziemi. Alice Winocour skupia się na dziecięcym marzeniu i trudach jego realizacji. Mocno stąpa po ziemi, pokazując to, co pozostawało ukryte. Codzienny wysiłek, przełamywanie własnych barier i radzenie sobie z matczyną miłością wobec wyrzeczeń i poświęceń to tylko niektóre z tematów poruszanych w filmie. Jednak to przede wszystkim pochwała macierzyństwa, siły kobiet i umiejętności radzenia sobie nawet w chwilach zwątpienia. 

Midsommar – wersja reżyserska

Related Posts

Nowe Horyzonty 2024 ruszają już 18 lipca we Wrocławiu. To już 24. edycja tego święta kina, podczas...

Filmowy społecznik nie odwraca wzroku od bolesnych spraw bieżących. Ken Loach od lat przygląda się...

Powiedzieć, że mam trudną relację z filmami Christian Petzolda, to jak nic nie powiedzieć....

Leave a Reply