Już 21 grudnia na platformie mojeekino.pl rozpocznie się 15. edycja festiwalu AfryKamera. Filmy będzie można oglądać przez cały czas trwania wydarzenia. A jest w czym wybierać. Zobaczcie najciekawsze filmowe propozycje, na które warto zwrócić uwagę. Oto nasze TOP5!
Umrzesz, mając 20 lat
Prowincja Al Jazira w Sudanie. Podczas błogosławieństwa swego nowo narodzonego syna Sakina słyszy złą wróżbę – Muzamil umrze w wieku 20 lat. Od tej pory życie chłopca naznaczone jest tą przepowiednią. Chłopiec nie marzy, nie planuje, nie potrafi cieszyć się życiem, a jedynie czeka na spełnienie wyroku. Upływ czasu odmierzają kolejne kreski rysowane przez matkę na ścianach domu. Jedyne chwile radości przynoszą mu przyjaciółka Naima i Suleiman, który zwiedził pół świata i dzięki któremu Muzamil ogląda swój pierwszy film. Czy chłopcu uda się wyrwać z kręgu śmierci? I co stanie się w dniu jego dwudziestych urodzin?
Noc Królów
W środku lasu na Wybrzeżu Kości Słoniowej znajduje się jedno z najniebezpieczniejszych miejsc na świecie – więzienie “La Maca”. Władzę sprawują tutaj osadzeni, a ich świat wyznaczają ścisłe reguły. Gdy trafia tam młody chłopak, by przeżyć, musi dostosować się do obowiązujących zasad. Wskazany przez przywódcę więźniów, musi podczas nocy czerwonego Księżyca podzielić się ze współwięźniami opowieścią . Zaczyna snuć mityczną historię o przywódcy gangu o pseudonimie King Zama, z którym podróżujemy po starożytnym królestwie, a także dzisiejszym Abidżanie. Po nastaniu poranka okaże się, czy opowieść była wystarczająco dobra, by ocalić go przed śmiercią.
Klimatyzacja
W Luandzie dochodzi do coraz częstszych awarii klimatyzacji. Klimatyzatory spadają na ulicę, a władza nie wie, jak poradzić sobie z tym problemem. Miasto wypełnia się zepsutym sprzętem. Na własną krucjatę wyruszają ochroniarz Matecado i gosposia Zezinha. Czy uda im się naprawić sprzęt pracodawcy?
Poppie Nongena
Republika Południowej Afryki nie była w latach 70. XX wieku przyjazna ludziom innej skóry niż biała, lecz panujący w kraju apartheid przyjmował różne oblicza. Dla jednych był piekłem, inni nauczyli się w miarę normalnie żyć w jego ramach, próbując budować przyszłość dla swoich dzieci. Pracując jako pomoc domowa w domostwie zamożnych białych z klasy wyższej, Eunice „Poppie” Nongena uważa, że znalazła dla siebie i swej rodziny miejsce w tym świecie, nawet jeśli nie może wychodzić po zmroku na białe ulice i żyje w ciągłym strachu, że wracając do domu, ktoś rzuci w nią kamieniem albo zastrzeli. Na naszych oczach przekonuje się, jak bardzo się myliła. Pewnego dnia dostaje oficjalne zawiadomienie, że musi opuścić kraj, bo nie ma w nim dla niej miejsca. Poppie – wedle rządowej definicji imigrantka we własnej ojczyźnie – wyrusza w iście kafkowską podróż po różnych urzędach, próbując udowodnić, że zasłużyła na to, by żyć godnie w RPA. Natomiast w kraju wrze, bowiem młodzi mają dość „białego reżimu”.
Maria Panna Nilu
W katolickiej szkole im. Marii Panny Nilu, prowadzonej przez siostry zakonne w 1973 r. w Rwandzie, kształcone są dziewczęta mające być przyszłą elitą tego kraju. I choć dziewczęta dzielą podobne marzenia i pragnienia, coraz częściej pojawiają się konflikty pomiędzy uczennicami z plemienia Tutsi i Hutu.
Follow
