Nadchodzi American Film Festival. Już od wtorku, 25 października, Wrocław stanie się stolicą amerykańskiego kina. Małe, niezależne produkcje, które podbijają serca widzów zagoszczą na rodzimych ekranach i ponownie odkryją kilka tajemnic i uroków tworzenia filmów. W bogatym repertuarze znajdują się produkcje prezentowane w Sundance, Nowym Jorku czy Toronto. Nie wiecie jeszcze na co się wybrać? Oto nasze propozycje!
AMERICAN FILM FESTIVAL
American Honey, reż. Andrea Arnold
Andrea Arnold przedstawia wizualnie surowe kino. Jej Fish Tank uwodził lekkością i determinacją w opowiadaniu o marzeniach i nieustannym mierzeniu się z przeciwnościami. Reżyserka od kilku lat z powodzeniem radzi sobie w telewizji, poruszając problemy tożsamości płciowej w serialu Transparent. W American Honey ponownie wyrusza w stronę marzeń, przenosząc się na grunt amerykański. Wielkie przestrzenie, kino drogi i młodzi ludzie walczący o swoje pragnienia. To musi się udać!
Certain Women, reż. Kelly Reichardt
Kristen Stewart, Laura Dern i Michelle Williams grają kobiety z Montany. Wszystkie różnią się od siebie, ale poszukują tego samego – czegoś, za czym tęsknie spoglądają w przyszłość. Film spotkał się z dobrym przyjęciem na festiwalu Sundance i w Toronto.
Christine, reż. Antonio Campos
Historia Christine Chubbuck, dziennikarki, która na wizji popełniła samobójstwo, mnoży pytania bez odpowiedzi. Studium psychiki jednostki brzydzącej się przemocą i budowania mediów na sensacji zostaje sportretowane przez Rebeccę Hall. Występ aktorki został ogłoszony przez „Guardian” rolą życia.
Swiss Amry Man, reż. Dan Kwan, Daniel Scheinert
Daniel Radcliffe gra zwłoki. Czy w kinie może pojawić się coś bardziej absurdalnego? Kwan i Scheinert całą swoją filmową opowieść budują na absurdzie i przedziwnym humorze, który balansuje na granicy geniuszu i żenady. Ten film jest hybrydą nostalgicznej tęsknoty za normalnością i śmiesznej prowokacji. Sam reżyser mówi, że „o nasz najgłupszy i jednocześnie najbardziej osobisty pomysł, pomieszaliśmy różne idee, żeby zobaczyć, co się stanie”.
Zapraszamy do śledzenia nas na Facebook i Instagram, gdzie znajdziecie więcej filmowych nowinek.
Drgawki, reż. Anna Rose Holmer
To opowieść o jedenastoletniej dziewczynce, która pod okiem starszego brata zaczyna trenować boks. Jednak o wiele więcej radości sprawia jej taniec, gdzie ze koleżankami może tworzyć wyszukane choreografie i układy. Na próbach każda z dziewczynek dostaje dziwnych drgawek przypominających atak padaczki, które trudno wyjaśnić. Niezwykle udany debiut.
Jamnik,reż. Tedd Solondz
W centrum filmowej uwagi znajduje się jamnik. Pies wędruje między właścicielami, stając się łącznikiem między panią weterynarz, niespełnionym scenarzystą czy staruszką. Todd Solondz przedstawia ironiczne spojrzenie na ludzi klasy średniej. Może być śmiesznie i strasznie.
Każdy by chciał, reż. Richard Linklater
Po niezwykle emocjonalnym i udanym filmie Boyhood, oczekiwania wobec Linklara są dość wysokie. Tym razem reżyser opowiada o ostatnich dniach wakacji bejsbolistów, którzy w oparach marihuany podrywają dziewczyny. Duża impreza jest pretekstem do spojrzenia na temperamenty i zachowania młodych mężczyzn. Ten film to fantastyczne aktorstwo i ciekawa ścieżka dźwiękowa.
Loving, reż. Jeff Nichols
Jeff Nichols idzie na wojnę z sądami i walczy o prawdziwą miłość. Mieszane małżeństwo: biały mężczyzna i czarnoskóra kobieta toczą bitwę o uznanie małżeństwa w świetle prawa. W 1958 roku Ameryka jest niezwykle zamknięta i nietolerancyjna, a młodzi kochankowie narażeni są na szykany i ostracyzm. Liczę na to, że Nichols pokaże kawał dobrego kina po nieco wydumanym Midnight Special.
Manchster by the sea, reż. Kenneth Lonergan
Ten film można opisać tylko w jeden sposób: Casey Affleck! To życiowa rola aktora, który niesie na swych barkach cały ciężar opowiadanej fabuły. Lonergan opowiada o męskiej nieporadności, zagubieniu i nieumiejętności prowadzenia rozmów. Zamknięci w sobie bohaterowie, toną w problemach, które mogliby rozwiązać z pomocą innych. To ciekawa wiwisekcja emocjonalnej nieporadności i odwagi do życia pomimo wielu niepowodzeń.
Ofiara, reż. Andrew Neel
Andrew Neela przekracza granice komfortowego oglądania, aby zwrócić uwagę na problem męskości, ustalania hierarchii i siły w uniwersyteckich bractwach. Reżyser z dokumentalnym zacięciem, które wynika z jego wcześniejszych doświadczeń, wprowadza widzów w samo centrum brutalnych zachowań, fizycznego i psychicznego znęcania się nad młodymi chłopakami. To, co ma nauczyć siły, odwagi i braterstwa, staje się serią upokorzeń. Ten film jest bardzo blisko bohaterów, nie odwraca oka kamery, dlatego uderza ze zdwojoną siłą.
Paterson, reż. Jim Jarmusch
Opowieść o powtarzalności i rutynie życia, choć tonie w czarno-białych barwach, jeszcze nigdy nie była tak urocza. Adam Driver przemierza ulice Pateroson jako autobusowy kierowca, po godzinach zanurza się w świat poezji, tworząc wiersze, i spędza czas z marzycielską żoną. Niesamowicie lekkie i wrażliwe spojrzenie na szczęście dnia codziennego, otoczone plejadą Jarmuschowych bohaterów. Humor, którego nie chce się zapomnieć.
Zapraszamy do śledzenia nas na Facebook i Instagram, gdzie znajdziecie więcej filmowych nowinek.
Sully, reż. Clint Eastwood
Wielkie kino amerykańskie. Duże nazwisko reżysera – Clint Eastwood i aktora – Tom Hanks. Duet idealny osadzony w elektryzującej historii o ludzkim bohaterze. Człowieku, który, podejmując ryzykowną decyzję, mógł ocalić albo zabić setki ludzi. Ten film może okazać się tanim efekciarstwem albo niezwykle ważnym spojrzeniem na ułomność człowieka wobec trudnych sytuacji.
Wieża, reż. Keith Maitland
Przypadkowe festiwalowe wybory, które mają wypełnić czas pomiędzy docelowymi filmami, mogą przynieść ogromne zachwyty i rozczarowania. Tak też było na tegorocznym festiwalu w Karlowych Warach. „Tower” Keitha Maitlanda to dla mnie największe odkrycie i emocjonalna przygoda. Dokument o pierwszej masakrze szkolnej na teksańskim uniwersytecie wymyka się wszelkim schematom i ramom. Łączy w sobie barwną animację z głosami rzeczywistych ofiar tragedii. Gadające głowy z wygenerowanych komputerowo dopiero w finale stają się postaciami z krwi i kości, które po latach zdecydowały się opowiedzieć o swojej traumie. To właśnie dzięki odświeżającej formie i kreśleniu sytuacji z rożnych perspektyw jesteśmy w stanie bardzo mocno zaangażować się w opowieść bohaterów.
Zwierzęta nocy, reż. Tom Ford
Merrick Morton/Focus Features
W tym filmie kocham dosłownie wszystko. Amy Adams. Jake Gylenhaal. Tom Ford. Muzyka Abla Korzeniowskiego. Styl. Klasa. I niezwykła atmosfera, która miesza romans, rozczarowanie i bezkompromisowy thriller. Ten film po prostu trzeba zobaczyć!
Życie animowane, rez. Roger Ross Williams
Czy o autyzmie można opowiadać w wesoły i bezpretensjonalny sposób? Nie popadać w nuty smutku, przegranego życia i rozpaczy? Life, Animated jest filmem krystalicznym, pełnym wzruszeń, głównie dzięki sportretowaniu silnych więzów rodzinnych i dojrzewającego chłopaka, który zyskuje precyzyjne instrukcje dotyczące życia w społeczeństwie. Film nie jest wyszukany w swojej formie. Nie ucieka od dokumentalnego opowiadania z gadającymi głowami, które pozwalają głębiej zajrzeć w ich prywatną, hermetyczną rzeczywistość, ale poruszony temat i brak zadęcia są w stanie przykryć ograniczenia standardowego opowiadania.
Follow
